ایمپلنت ها از جنس تیتانیوم هستند (مثل یک ریشه دندان) که به صورت جراحی در داخل استخوان زیر خط دندان قرار دارد که اجازه می دهد تا دندانپزشک شما دندان یا پل را جایگزین آن منطقه کند. یک ایمپلنت مانند پروتز می تواند شل شود. ایمپلنت دندان همچنین به سلامت عمومی دهان کمک می کند زیرا لازم نیست که به دندان های دیگر مانند پل ها متصل شود.
روند قرار گرفتن ایمپلنت ها
اگر شما در حال بررسی برای انجام ایمپلنت های دندانی هستید، باید لثه های سالم و استخوان کافی برای حمایت از ایمپلنت داشته باشید. اگر استخوان شما بیش از حد نازک یا نرم و قادر به حمایت از یک ایمپلنت نباشد، ممکن است نیاز به پیوند استخوان داشته باشید. یا اگر ارتفاع استخوان کافی در فک بالا وجود نداشته باشد یا سینوس ها خیلی نزدیک به فک باشد، ممکن است نیاز به یک سینوزیت داشته باشید. یک بالون سینوس توسط یک جراح دهان یا یک پریودنتیست عمل جراحی میشود . در طی عمل جراحی استخوان به فک بالا بین فک و سینوس های ماگزیلاری، در ناحیه مولر و پرمولر اضافه می شود. معمولا ایمپلنت ها گران تر از سایر روش های جایگزینی دندان هستند. خود ایمپلنت می تواند بین 1000 تا 2000 دلار هزینه داشته باشد و هزینه اضافی برای تاج که به ایمپلنت دندان متصل است وجود دارد. اگر دندان را از دست ندهید و معتقدید ایمپلنت دندانی ممکن است راه حل مناسب برای شما باشد، با مشاوره دندانپزشک خود تماس بگیرید.
انجمن دندانپزشکی آمریکا دو نوع ایمپلنت دندانی را برای استفاده ایمن مورد بررسی قرار می دهد. آنها عبارتند از:
ایمپلنت آندوسپات
_ این نوع ایمپلنت ها شایع ترین نوع ایمپلنت هستند و به صورت جراحی مستقیما در استخوان قرار می گیرند، آنها همچنین ایمپلنت های ریشه ای نامیده می شوند. اینها معمولا مانند پیچ های کوچک، سیلندرها یا صفحات شکل می گیرند. برای اینکه ایمپلنت آندوسپتین موفق شود، استخوان باید به اندازه کافی عمیق و گسترده باشد تا بنیاد امن را فراهم کند. هنگامی که بافت صمغی بهبود می یابد، یک جراحی دوم برای اتصال یک پست به ایمپلنت اصلی لازم است. در نهایت، یک دندان مصنوعی (یا دندان) به صورت جداگانه پس از پیوستن یا در یک پل یا دندان مصنوعی متصل می شود.
ایمپلنت Subperiosteal
_ این نوع ایمپلنت شامل یک قاب فلزی است که بر روی جتنج (درست زیر بافت آدامس ) قرار دارد. همان طور که لثه ها بهبود می یابند، قاب به سمت استخوان فک هدایت می شود. ایمپلنت ها، که به قاب متصل می شوند، از طریق لثه ها خارج می شوند. و مانند ایمپلنت های آندوسپتال، دندان های مصنوعی نیز به پست ها نصب می شوند.