علی رغم این باور عمومی که مواد طبیعی بهتر از ترکیبات مصنوعی هستند، دانشمندان شواهد علمی چندانی برای تأیید این ادعا نیافته اند. در حقیقت، متخصصان صنایع غذایی بر این باورند که محصولات و مواد شیمیایی طبیعی الزاما غذایی از مزایای مواد طبیعی بهره نبرند. متخصصان شیمی آلی، مواد شیمیایی مصنوعی مختلفی را سنتز کرده اند که از نظر ساختار و حتی عملکرد از مواد شیمیایی طبیعی قابل تشخیص نبوده و نقش یکسانی دارند.
این در حالی است که مواد مصنوعی خالص تر از مواد طبیعی هستند. در کنار آن باید به این نکته توجه نمود که برخی از مواد شیمیایی کشنده مانند سموم بوتولیسم یا سموم فلج کننده صدف، طبیعی اما سمی هستند. انسان همچنین باید از گیاهانی مانند پیچک سمی و شوکران به علت سمی بودن اجتناب کند.
نکته :
برخی از غذاها که در حالت طبیعی سالم هستند، تحت شرایط خاص سمی می شوند. موارد ثبت شده مرگ حاصل از مصرف صدف های سمی و سیب زمینی سبز ، مثال هایی از این موارد هستند. با وجود اینکه معمولا روی محصولات نهایی کنترل زیادی انجام می شود، طی انجام فرایندهای شیمیایی نیز امکان تولید ناخالصی های سمی وجود دارد.
غذاهای کامل معمولا ترکیب کاملی از مواد مغذی با کمترین سمیت و بیشترین زیست سازگاری را دارا بوده ولی وقتی ترکیبات طبیعی از منابع طبیعی جداسازی و تغلیظ شوند، ممکن است خطراتی را در بر داشته باشند. به عنوان مثال ممکن است از حلال های آلی برای جداسازی مواد از بخش های مختلف گیاه، دام و یا حشرات استفاده گردد.
بسیاری از این حلال ها سمی بوده و اگر به مقدار کمی نیز در محصول نهایی باقی بمانند، خطرناک خواهند بود. بنابراین ممکن است عصاره های طبیعی خلوص کمتری نسبت به مواد شیمیایی سنتزی داشته که برخی از این ناخالصی ها سمی هستند.
البته تا زمانی که مقدار ناخالصی ها به صورت طبیعی کم باشد نباید نگران آنها بود اما اگر عصاره تغلیظ شود، آنگاه در حین تغلیظ و خالص سازی ممکن است سموم طبیعی هم تغلیظ شده و حتی طی فرایندهایی خالص تر شوند.
به این ترتیب آنچه حضور طبیعی اش در یک غذای کامل خطری ندارد، زمانی که در مقادیر بیشتری در اجزاء وجود داشته باشد، ممکن است خطرناک باشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سایر مواد شیمیایی مثل کربنات ها( کربنات پتاسیم)، سیترات ها ( سیترات سدیم ) سولفات ها( سولفات مس ) ، اسیدهای آلی ( اسید استیک )و.... می توانید به سایت جهان شیمی مراجعه کنید.